Πάμε όπου πρέπει και μας αρμόζει, όχι όπου βγει
Πάμε όπου πρέπει και μας αρμόζει, όχι όπου βγει
Η φράση «Πάμε κι όπου βγει» η οποία, κατά μαρτυρία επιβάτη, ειπώθηκε από τον μηχανοδηγό της μοιραίας αμαξοστοιχίας, έχει γίνει το κυρίαρχο σλόγκαν των τελευταίων ημερών. Συχνά, μάλιστα, χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει την πορεία της χώρας ή του κράτους. Αλλά μια τέτοια χρήση είναι αφενός λανθασμένη, όσον αφορά το κράτος, και αφετέρου μειωτική για τον ιερό τόπο στον οποίον διαβιώνουμε. Τέλος, εξυπηρετεί πολλαπλώς την κομματοκρατία.Όταν το κράτος εκλαμβάνεται ως πρωτογενής μορφή εξουσίας, δηλαδή ως δύναμη αυθύπαρκτη, που δεν εκπορεύεται από πουθενά, τότε οι μηχανισμοί που την ασκούν ταυτίζονται αυθαίρετα με αυτήν και διαφοροποιούνται από το έθνος (ή τον λαό), διαμορφώνοντας το πλαστό δίπολο «Κυρίαρχοι - Κυριαρχούμενοι». Την περίοδο της μοναρχίας, με το κράτος ταυτιζόταν ο μονάρχης. Την περίοδο της κομματοκρατίας, τα κόμματα. Και στις δύο περιπτώσεις, το έθνος/λαός υποβαθμίζεται στον παθητικό ρόλο του σώματος των υπηκόων, πάνω στους οποίους ασκείται η κρατική βούληση -από τον μονάρχη ή την κομματική κυβέρνηση.
Η σύγχρονη κατ' επίφασιν δημοκρατία δεν διαφέρει από την μοναρχία, παρά μόνο ως προς την εμφάνιση και τον τρόπο κτήσης της εξουσίας. Ενώ ο μονάρχης έχει ένα πρόσωπο, η «δημοκρατία» έχει πολλά προσωπεία: τα κόμματα, τα οποία όμως συγκροτούν, ως σύνολο, την μονοπρόσωπη (και άρα μοναρχική) κομματοκρατία. Ενώ ο μονάρχης κληρονομεί το κράτος, η κομματοκρατία το αποκτά μέσω ψευδεπίγραφων εκλογών.
Αλλά το κράτος δεν είναι πρωτογενής μορφή εξουσίας. Εκπορεύεται από το έθνος/λαό. Συνεπώς, οι μηχανισμοί που την ασκούν δεν δικαιούνται να ταυτιστούν με αυτήν, ούτε να διαφοροποιηθούν από την πηγή της, αυτοπροσδιοριζόμενοι ως «κυρίαρχοι». Οι μηχανισμοί είναι υπηρέτες και εργαλεία της πηγής, δηλαδή του έθνους/λαού. Η αυτοανακήρυξή τους σε κυρίαρχους ιδιοκτήτες και νομείς της εξουσίας, και η συνακόλουθη υποβάθμιση της συλλογικής οντότητας από την οποία η εξουσία εκπηγάζει, είναι και άδικες και παράνομες.
Το έθνος/λαός εκπαιδεύεται εντέχνως και αενάως, έτσι ώστε να λησμονεί την ταυτότητα και την φυσική ισχύ του και να αποδέχεται τον ευτελή ρόλο του υπάκουου-υπήκοου, έχοντας μάλιστα την ψευδαίσθηση ότι επιλέγει με ελεύθερη βούληση τους αφέντες του. Ο εκάστοτε πρωθυπουργός, δηλαδή ο διορισμένος μονάρχης της τοπικής κομματοκρατίας, και οι κυβερνητικοί αυλικοί του αποφασίζουν για την ζωή και τις τύχες των υπηκόων τους ερήμην αυτών. Χαράζουν την πορεία του κράτους βάσει καλομελετημένου και λεπτομερούς σχεδίου, που εξυφαίνεται από ξένες υπερεθνικές οντότητες τις οποίες οι «εθνικές» κυβερνήσεις με την σειρά τους υπηρετούν.
Ως εκ τούτου, η φράση «Πάμε κι όπου βγει» είναι απολύτως λανθασμένη, όταν χρησιμοποιείται για το κράτος. Η κρατική ατμομηχανή δεν πορεύεται στα τυφλά. Οδηγεί τον εθνικό συρμό σε προκαθορισμένο προορισμό και με άρτια σχεδιασμένο χάρτη διαδρομής. Πλην όμως, εξυπηρετεί τα μάλα τους κρατούντες η ψευδής εικόνα ενός κράτους δομικά και λειτουργικά ξεχαρβαλωμένου. Γι' αυτό και την συντηρούν με κάθε δυνατό τρόπο. Πάνω σε αυτήν βασίζουν την διαιώνιση της κυριαρχίας τους. Και όσοι από εμάς πέφτουμε στην παγίδα τους, δρούμε εν αγνοία μας υπέρ τους.
Η ίδια φράση, όταν χρησιμοποιείται για την χώρα, είναι αστόχαστα και επικίνδυνα μειωτική. Έρχεται να προστεθεί σε ομοειδείς χαρακτηρισμούς, όπως «Ελλαδίτσα», «Ψωροκώσταινα», «Κακή ή τριτοκοσμική χώρα», κ.ά. Και σε αυτήν την περίπτωση, όσοι χρησιμοποιούν τέτοια φρασεολογία εξυπηρετούν, χωρίς να το γνωρίζουν, τους σκοπούς και στόχους των ψευδοκυρίαρχων. Η υποχρέωση (και όχι απλώς το δικαίωμα) των εθνών να αυτοπροσδιορίζονται είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Ισχύει, εδώ, κατ' απόλυτο τρόπο η αρχή: «Γίνεσαι αυτό που νομίζεις ότι είσαι».
Γι' αυτό, Συνέλληνες, καθοδηγούν τον αυτοπροσδιορισμό μας αυτοί που επιθυμούν και απεργάζονται την καταστροφή μας. Δεν σας υποψιάζει το γεγονός ότι ουδείς ενοχλείται όταν οι Ισραηλινοί αυτοπροσδιορίζονται ως ο «εκλεκτός λαός του θεού», ενώ κάθε αναφορά στο μεγαλείο του ελληνικού έθνους καταγγέλλεται από συγκεκριμένα (ΚΑΙ κρατικά) κέντρα σαν «εθνικιστική κορώνα»; Δεν σας παραξενεύει η ευκολία με την οποία γίνονται αποδεκτοί χαρακτηρισμοί όπως «Πλανητάρχες» για τους Αμερικανούς, «Έθνος της κουλτούρας» για τους Γερμανούς, ή «Πόλη του φωτός» για την γαλλική πρωτεύουσα; Για να μην αναφερθώ στην παροιμιώδη υπεροψία των Άγγλων, απότοκο της παλαιάς αυτοκρατορικής τους αίγλης.
Όλα τα προαναφερθέντα έθνη/λαοί έχουν αδιαμφισβήτητη ιστορική συνέχεια, η οποία νομιμοποιεί την εθνική τους υπερηφάνεια και την αξίωσή τους να διαδραματίσουν ηγετικό ρόλο στον σύγχρονο κόσμο. Όλα, πλην ενός -του δικού μας! Εμείς είμαστε «άχρηστοι», «τεμπέληδες», «απατεώνες», «καταφερτζήδες», «χωριάτες», «καλοπερασάκηδες», «ωχαδερφιστές»... Και, φυσικά, ουδεμία σχέση έχουμε με τους «αρχαίους» Έλληνες, δεν δικαιούμαστε εμείς την ιστορική συνέχεια. Ούτε νομιμοποιούμαστε να διεκδικούμε οποιονδήποτε ηγετικό ρόλο, εκτός από πρωτιές στην υποτέλεια, την διαφθορά, την ανελευθερία.
Αλλά η ΕΛΛΑΣ (ακόμα και η σημερινή), Συνέλληνές μου, δεν είναι απλώς ένας τόπος, ένας χώρος, μία χώρα. Είναι το λίκνο του πολιτισμού, η εστία της άσβεστης ιερής φλόγας που διαμορφώνει την ανθρωπιά του ανθρώπου, το φως που αντιστέκεται στην εξάπλωση του σκότους. Όποια πέτρα και να σηκώσεις, οπουδήποτε στον πλανήτη, θα βρεις καθάριο σημάδι ελληνικό. Η ελληνικότητα, με τις αιώνιες αξίες και αρχές της, είναι η μοναδική ελπίδα μιας ανθρωπότητας που έχει λοξοδρομήσει από την φυσιολογία της και πορεύεται ολοταχώς προς την ολοσχερή απανθρωποποίησή της.
Γι' αυτό, να προσέχετε την φρασεολογία σας και τον αυτοπροσδιορισμό σας. Μην συναινείτε στο βρώμικο παιχνίδι των καταχραστών της εξουσίας, της ισχύος, η οποία από εσάς -και μόνον από εσάς- εκπηγάζει. Μην γίνεστε αυτό που εκείνοι θέλουν να γίνετε. Το κράτος, με την πρωταρχική έννοια της δύναμης, είμαστε εμείς. Ως συλλογική ολότητα. Ως έθνος ενωμένο και αδιαίρετο. Και οφείλουμε να πάμε όπου πρέπει και μας αρμόζει, όχι όπου βγει!
Η μόνη οργανωμένη κοινωνική συμβίωση που μας ταιριάζει, είναι η ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, το φωτεινό παρελθόν και το μέλλον του κόσμου ολάκερου. Όχι το ευρωπαϊκό, και ποικιλοτρόπως μοναρχικό, ψευδοκράτος (Staat, State, État). Η ελληνοπρεπέστατη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Όχι η σαθρή αγγλοσαξωνική Republic.
Πολιτεία δεν οικοδομεί ο υπήκοος, αλλά ο Πολίτης, ως ελεύθερη και αυτοδύναμη ατομική ολότητα, με αξίες και αρχές. Χωρίς Πολίτη δεν υπάρχει (Δημοκρατική) Πολιτεία, εδραιωμένη σε αξιακό σύστημα και νόμους αληθινούς. Και χωρίς Πολιτεία, ως συλλογική ολότητα ελεύθερων, αυτεξούσιων Πολιτών, δεν υπάρχει Πολιτισμός.
Αυτά δεν σας τα είπε -και δεν θα σας τα πει- η κομματοκρατία, που σας θέλει άνοα και άβουλα παίγνια στα ρυπαρά της χέρια. Αυτά σας τα λέει -και θα συνεχίσει να σας τα λέει- η ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ. Μέχρι να ενωθείτε με τα αδέρφια σας και όλοι μαζί, σαν κοσμική σφαίρα πυρός, να ελευθερώσουμε την ιερή μας πατρίδα από τους μιαρούς βιαστές της. Μόνον έτσι θα τιμήσουμε τις αδικοχαμένες ψυχές του εγκλήματος στα Τέμπη, αλλά και όλους εν γένει τους νεκρούς μας: Παίρνοντας πίσω τα δίκαια και τα δικά τους. Που είναι και δικά μας.
Η σύγχρονη κατ' επίφασιν δημοκρατία δεν διαφέρει από την μοναρχία, παρά μόνο ως προς την εμφάνιση και τον τρόπο κτήσης της εξουσίας. Ενώ ο μονάρχης έχει ένα πρόσωπο, η «δημοκρατία» έχει πολλά προσωπεία: τα κόμματα, τα οποία όμως συγκροτούν, ως σύνολο, την μονοπρόσωπη (και άρα μοναρχική) κομματοκρατία. Ενώ ο μονάρχης κληρονομεί το κράτος, η κομματοκρατία το αποκτά μέσω ψευδεπίγραφων εκλογών.
Αλλά το κράτος δεν είναι πρωτογενής μορφή εξουσίας. Εκπορεύεται από το έθνος/λαό. Συνεπώς, οι μηχανισμοί που την ασκούν δεν δικαιούνται να ταυτιστούν με αυτήν, ούτε να διαφοροποιηθούν από την πηγή της, αυτοπροσδιοριζόμενοι ως «κυρίαρχοι». Οι μηχανισμοί είναι υπηρέτες και εργαλεία της πηγής, δηλαδή του έθνους/λαού. Η αυτοανακήρυξή τους σε κυρίαρχους ιδιοκτήτες και νομείς της εξουσίας, και η συνακόλουθη υποβάθμιση της συλλογικής οντότητας από την οποία η εξουσία εκπηγάζει, είναι και άδικες και παράνομες.
Το έθνος/λαός εκπαιδεύεται εντέχνως και αενάως, έτσι ώστε να λησμονεί την ταυτότητα και την φυσική ισχύ του και να αποδέχεται τον ευτελή ρόλο του υπάκουου-υπήκοου, έχοντας μάλιστα την ψευδαίσθηση ότι επιλέγει με ελεύθερη βούληση τους αφέντες του. Ο εκάστοτε πρωθυπουργός, δηλαδή ο διορισμένος μονάρχης της τοπικής κομματοκρατίας, και οι κυβερνητικοί αυλικοί του αποφασίζουν για την ζωή και τις τύχες των υπηκόων τους ερήμην αυτών. Χαράζουν την πορεία του κράτους βάσει καλομελετημένου και λεπτομερούς σχεδίου, που εξυφαίνεται από ξένες υπερεθνικές οντότητες τις οποίες οι «εθνικές» κυβερνήσεις με την σειρά τους υπηρετούν.
Ως εκ τούτου, η φράση «Πάμε κι όπου βγει» είναι απολύτως λανθασμένη, όταν χρησιμοποιείται για το κράτος. Η κρατική ατμομηχανή δεν πορεύεται στα τυφλά. Οδηγεί τον εθνικό συρμό σε προκαθορισμένο προορισμό και με άρτια σχεδιασμένο χάρτη διαδρομής. Πλην όμως, εξυπηρετεί τα μάλα τους κρατούντες η ψευδής εικόνα ενός κράτους δομικά και λειτουργικά ξεχαρβαλωμένου. Γι' αυτό και την συντηρούν με κάθε δυνατό τρόπο. Πάνω σε αυτήν βασίζουν την διαιώνιση της κυριαρχίας τους. Και όσοι από εμάς πέφτουμε στην παγίδα τους, δρούμε εν αγνοία μας υπέρ τους.
Η ίδια φράση, όταν χρησιμοποιείται για την χώρα, είναι αστόχαστα και επικίνδυνα μειωτική. Έρχεται να προστεθεί σε ομοειδείς χαρακτηρισμούς, όπως «Ελλαδίτσα», «Ψωροκώσταινα», «Κακή ή τριτοκοσμική χώρα», κ.ά. Και σε αυτήν την περίπτωση, όσοι χρησιμοποιούν τέτοια φρασεολογία εξυπηρετούν, χωρίς να το γνωρίζουν, τους σκοπούς και στόχους των ψευδοκυρίαρχων. Η υποχρέωση (και όχι απλώς το δικαίωμα) των εθνών να αυτοπροσδιορίζονται είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Ισχύει, εδώ, κατ' απόλυτο τρόπο η αρχή: «Γίνεσαι αυτό που νομίζεις ότι είσαι».
Γι' αυτό, Συνέλληνες, καθοδηγούν τον αυτοπροσδιορισμό μας αυτοί που επιθυμούν και απεργάζονται την καταστροφή μας. Δεν σας υποψιάζει το γεγονός ότι ουδείς ενοχλείται όταν οι Ισραηλινοί αυτοπροσδιορίζονται ως ο «εκλεκτός λαός του θεού», ενώ κάθε αναφορά στο μεγαλείο του ελληνικού έθνους καταγγέλλεται από συγκεκριμένα (ΚΑΙ κρατικά) κέντρα σαν «εθνικιστική κορώνα»; Δεν σας παραξενεύει η ευκολία με την οποία γίνονται αποδεκτοί χαρακτηρισμοί όπως «Πλανητάρχες» για τους Αμερικανούς, «Έθνος της κουλτούρας» για τους Γερμανούς, ή «Πόλη του φωτός» για την γαλλική πρωτεύουσα; Για να μην αναφερθώ στην παροιμιώδη υπεροψία των Άγγλων, απότοκο της παλαιάς αυτοκρατορικής τους αίγλης.
Όλα τα προαναφερθέντα έθνη/λαοί έχουν αδιαμφισβήτητη ιστορική συνέχεια, η οποία νομιμοποιεί την εθνική τους υπερηφάνεια και την αξίωσή τους να διαδραματίσουν ηγετικό ρόλο στον σύγχρονο κόσμο. Όλα, πλην ενός -του δικού μας! Εμείς είμαστε «άχρηστοι», «τεμπέληδες», «απατεώνες», «καταφερτζήδες», «χωριάτες», «καλοπερασάκηδες», «ωχαδερφιστές»... Και, φυσικά, ουδεμία σχέση έχουμε με τους «αρχαίους» Έλληνες, δεν δικαιούμαστε εμείς την ιστορική συνέχεια. Ούτε νομιμοποιούμαστε να διεκδικούμε οποιονδήποτε ηγετικό ρόλο, εκτός από πρωτιές στην υποτέλεια, την διαφθορά, την ανελευθερία.
Αλλά η ΕΛΛΑΣ (ακόμα και η σημερινή), Συνέλληνές μου, δεν είναι απλώς ένας τόπος, ένας χώρος, μία χώρα. Είναι το λίκνο του πολιτισμού, η εστία της άσβεστης ιερής φλόγας που διαμορφώνει την ανθρωπιά του ανθρώπου, το φως που αντιστέκεται στην εξάπλωση του σκότους. Όποια πέτρα και να σηκώσεις, οπουδήποτε στον πλανήτη, θα βρεις καθάριο σημάδι ελληνικό. Η ελληνικότητα, με τις αιώνιες αξίες και αρχές της, είναι η μοναδική ελπίδα μιας ανθρωπότητας που έχει λοξοδρομήσει από την φυσιολογία της και πορεύεται ολοταχώς προς την ολοσχερή απανθρωποποίησή της.
Γι' αυτό, να προσέχετε την φρασεολογία σας και τον αυτοπροσδιορισμό σας. Μην συναινείτε στο βρώμικο παιχνίδι των καταχραστών της εξουσίας, της ισχύος, η οποία από εσάς -και μόνον από εσάς- εκπηγάζει. Μην γίνεστε αυτό που εκείνοι θέλουν να γίνετε. Το κράτος, με την πρωταρχική έννοια της δύναμης, είμαστε εμείς. Ως συλλογική ολότητα. Ως έθνος ενωμένο και αδιαίρετο. Και οφείλουμε να πάμε όπου πρέπει και μας αρμόζει, όχι όπου βγει!
Η μόνη οργανωμένη κοινωνική συμβίωση που μας ταιριάζει, είναι η ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, το φωτεινό παρελθόν και το μέλλον του κόσμου ολάκερου. Όχι το ευρωπαϊκό, και ποικιλοτρόπως μοναρχικό, ψευδοκράτος (Staat, State, État). Η ελληνοπρεπέστατη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Όχι η σαθρή αγγλοσαξωνική Republic.
Πολιτεία δεν οικοδομεί ο υπήκοος, αλλά ο Πολίτης, ως ελεύθερη και αυτοδύναμη ατομική ολότητα, με αξίες και αρχές. Χωρίς Πολίτη δεν υπάρχει (Δημοκρατική) Πολιτεία, εδραιωμένη σε αξιακό σύστημα και νόμους αληθινούς. Και χωρίς Πολιτεία, ως συλλογική ολότητα ελεύθερων, αυτεξούσιων Πολιτών, δεν υπάρχει Πολιτισμός.
Αυτά δεν σας τα είπε -και δεν θα σας τα πει- η κομματοκρατία, που σας θέλει άνοα και άβουλα παίγνια στα ρυπαρά της χέρια. Αυτά σας τα λέει -και θα συνεχίσει να σας τα λέει- η ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ. Μέχρι να ενωθείτε με τα αδέρφια σας και όλοι μαζί, σαν κοσμική σφαίρα πυρός, να ελευθερώσουμε την ιερή μας πατρίδα από τους μιαρούς βιαστές της. Μόνον έτσι θα τιμήσουμε τις αδικοχαμένες ψυχές του εγκλήματος στα Τέμπη, αλλά και όλους εν γένει τους νεκρούς μας: Παίρνοντας πίσω τα δίκαια και τα δικά τους. Που είναι και δικά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια